hypochondrie-Help dokter, ik ga toch niet dood?

Ze is jong, mooi en zeer succesvol in haar carrière. Kortom, ze heeft alles wat een mens zich in dit leven maar kan wensen. Een lieve man, 2 schatten van kinderen en een schare – mannelijke & vrouwelijke – bewonderaars die haar idealiseren om haar durf en haar intelligentie.

Helaas, de blauwe hemel van dit zondagskind wordt van tijd tot tijd ernstig verstoord door grauwe, grijze donkerwolken. ‘Dan voel ik pijn in mijn hartstreek, of in mijn onderbuik. En dan begint het te gieren in mijn bovenkamer,’ aldus Sandrine in het intakegesprek wat ik met haar had. ‘Ik kan dan niet meer slapen, lig maar te tobben in mijn bed en sta duizenden angsten uit.’

Sandrine houdt het niet meer en belt dan maar – voor de zoveelste keer – haar huisarts. En deze – die Sandrine inmiddels heel goed kent – doet wederom zijn uiterste best om haar te kalmeren. Zonder resultaat, overigens, zoals altijd. Sandrine gelooft haar huisarts niet, want… ‘stel dat, hij iets over het hoofd ziet, of dat hij haar klacht wellicht bagatelliseert….’ Sandrine piekert onverdroten voort tot het moment dat haar pijn in haar borst of onderbuik vanzelf enigszins afneemt. Oeuf, oeuf…

Hypochondrie is een psychische aandoening. Een andere term voor de aandoening is ziektevrees. Wie aan hypochondrie lijdt, is chronisch op een overdreven manier bezig met de klacht of is overmatig angstig om een ernstige lichamelijke ziekte te hebben, terwijl hiervan uit onderzoek niets blijkt. De persoon kan vaak de locatie, ernst en duur van de symptomen gedetailleerd aangeven, maar deze zijn door een arts niet als een duidelijk lichamelijk ziektebeeld te herkennen. Als de patiënt daadwerkelijk een (lichte) ziekte heeft, interpreteert hij/zij het ziektebeeld als veel ernstiger dan het in werkelijkheid is. Als een arts de patiënt heeft onderzocht en de patiënt geruststelt, vreest de patiënt dat de arts de ware oorzaak niet heeft kunnen vinden. Omdat de patiënt er sterk van overtuigd is dat er iets mis is, zijn behandeling en herstel vaak gecompliceerd. Bij hypochondrie hoort het somatiseren, dwz. het  verlichamelijken van emotionele klachten.

 

Volgens tegenstanders bedekt deze term de leemtes van de gezondheidszorg. De geschiedenis heeft aangetoond dat vele groepen patiënten, voorheen gediagnosticeerd als hypochonder, daadwerkelijk lichamelijke afwijkingen hadden. Dit is zo gebeurd met colitis, de ziekte van Crohn, HIV, epilepsie, maagzweren. Naast dat de term gebruikt wordt om de onkunde van de medische wetenschap te verbergen, toont het ook het gebrek aan inlevingsvermogen bij de artsen die zich onvoldoende een voorstelling kunnen maken van de verregaande consequenties op de kwaliteit van leven van sommige aandoeningen.

Edoch, de geschiedenis staat bol van beroemde mensen die hun leven hebben vergald door deze aandoening.